Las Vegas'taki Dice Zirvesi'nde Naughty Dog'un Neil Druckmann ve Sony Santa Monica'nın Cory Barlog, oyun gelişiminde yaygın şüphe temasını tartıştı. Bir saatlik konuşmaları, kendinden şüphe duydu, “doğru” bir fikri tanıdı ve birden fazla oyunda karakter gelişimine yaklaştı. Devam filmleri hakkında bir soru Druckmann'dan şaşırtıcı bir yanıt verdi: Seeels planlamıyor. Mevcut projeye yoğun bir şekilde odaklanıyor ve her oyuna sonuncusuymuş gibi yaklaşıyor. Herhangi bir devam filmi, önceki oyunda çözülmemiş unsurlardan ve karakter yaylarından doğan kendiliğindendir. Bir karakterin hikayesi tam hissediyorsa, yolculuklarını bitirmeyi düşünmeye bile istekli. Bu yaklaşımın, önceden planlanmış çok sezonluk bir yayına sahip olan son ABD TV şovu hariç, çalışmalarına yayıldığını açıkladı. Geçmiş çalışmaları bir sıçrama tahtası olarak kullanıyor, tekrardan nasıl kaçınılacağını ve karakterler için yeni yollar keşfeteceğini soruyor. Zorlayıcı bir yön ortaya çıkmazsa, bunun izlenmesi gereken doğru proje veya karakter olup olmadığını sorgular. Bu, mevcut projeleri yıllar önce tasarlanan fikirlere bağlayan, uzun vadeli kapsamlı planlama içeren Barlog'un yaklaşımıyla keskin bir tezat oluşturuyor. Barlog, gelişen ekipler ve perspektiflerle yanlış hizalama stresini ve potansiyelini kabul ederken, bu yöntemi yaratıcı bir şekilde tatmin edici bulur. Ancak Druckmann, acil göreve odaklanmaya öncelik veriyor ve şimdiye kadar planlama güveninden yoksun.
Konuşma, oyun gelişiminin duygusal ücretine geçti. Druckmann, Pedro Pascal'ın sanatın uyanmasının nedeni olduğunu gözlemlemesi hakkında bir hikaye paylaştı, stres, olumsuzluk ve hatta ölüm tehditlerine rağmen çalışmalarını körükleyen tutkuyu vurguladı. Druckmann'ın oyun ve hikaye anlatımı sevgisi onun itici gücüdür. "Ne zaman yeterli?" Nihai ayrılışının başkalarının büyümesi ve katkıda bulunması için yaratacağı fırsatları kabul ederek. Yeni nesil yaratıcıları teşvik ederek günlük katılımını yavaş yavaş azaltmayı hedefliyor. Barlog, daha samimi bir yansımada, yaratma dürtüsünün doyumsuz olduğunu, amansız bir iç zorlama olduğunu itiraf etti. Bir kilometre taşına ulaşmak sadece daha iddialı hedefler ortaya çıkar. Bu bitmeyen arayışın, başarıları yavaşlatma ve takdir etme tavsiyesine rağmen, yaratıcı sürecinin doğal bir parçası olduğunu savundu. Konuşma, Barlog'un Druckmann'ın perspektifine mizahi ama anlatan bir yanıtla sonuçlandı: "Çok ikna edici. Emekli olacağım."

