Ostatni z nas, Neil Druckmann, mówi, że nigdy nie planuje kontynuacji: „To wymaga poziomu zaufania, którego nie mam”

Na szczycie Dice w Las Vegas Neil Druckmann z Naughty Dog i Cory Barlog Sony Santa Monica omawiali wszechobecny temat wątpliwości w rozwoju gry. Ich godzinna rozmowa obejmowała zwątpienie, rozpoznając „właściwy” pomysł i zbliżając się do rozwoju postaci w wielu grach. Pytanie o kontynuacje wywołało zaskakującą odpowiedź Druckmanna: nie planuje kontynuacji. Intensywnie koncentruje się na obecnym projekcie, zbliżając się do każdej gry, jakby to była jego ostatnia. Wszelkie pomysły na kontynuację są spontaniczne, zrodzone z nierozwiązanych elementów i łuków postaci w poprzedniej grze. Jeśli historia postaci jest kompletna, jest nawet gotów rozważyć zakończenie ich podróży. To podejście, wyjaśnił, rozciąga się na swoją pracę, z wyjątkiem ostatniego programu telewizyjnego, który ma wcześniej zaplanowany łuk wieloosonowy. Używa wcześniejszej pracy jako odskoczni, pytając, jak uniknąć powtórzeń i odkrywać nowe możliwości postaci. Jeśli nie pojawi się przekonujący kierunek, pyta, czy jest to właściwy projekt, czy postać do realizacji. Kontrastuje to ostro z podejściem Barloga, które obejmuje obszerne długoterminowe planowanie, łącząc bieżące projekty z pomysłami wymyślonymi wiele lat. Uznając stres i potencjał niewspółosiowości z ewoluującymi zespołami i perspektywami, Barlog uważa, że ​​ta metoda jest kreatywna. Druckmann priorytetowo traktuje skupienie się na bezpośrednim zadaniu, nie mając pewności siebie do zaplanowania tak daleko.

Rozmowa zmieniła się na emocjonalną liczbę rozwoju gry. Druckmann podzielił się historią o spostrzeżeniu Pedro Pascala, że ​​sztuka jest powodem, dla którego się budzi, podkreślając pasję napędzając ich pracę pomimo stresu, negatywności, a nawet groźb śmierci. Miłość Druckmanna do gier i opowiadania historii jest jego siłą napędową. Zwrócił się do pytania „kiedy to wystarczy?” Uznając możliwości, że jego ostateczne odejście stworzy dla innych do rozwoju i przyczyniania się. Ma na celu stopniowe zmniejszenie codziennego zaangażowania, wspierając następne pokolenie twórców. Barlog, w bardziej szczerej refleksji, przyznał, że dysk do stworzenia jest nienasycony, nieustępliwy obowiązek wewnętrzny. Osiągnięcie kamienia milowego ujawnia jedynie bardziej ambitne cele. Argumentował, że ta niekończąca się pogoń jest nieodłączną częścią jego procesu twórczego, pomimo porady, aby spowolnić i docenić osiągnięcia. Rozmowa zakończyła się humorystyczną, ale opowiadającą, ale opowiadającą, odpowiedzią na perspektywę Druckmanna: „Bardzo przekonujące. Mam zamiar przejść na emeryturę”.