สำรวจโลกของ Taiko: เครื่องเพอร์คัชชันของญี่ปุ่น
Taiko (太鼓) ครอบคลุมกลองญี่ปุ่นหลากหลายประเภท แม้ว่าคำว่า "Taiko" ในภาษาญี่ปุ่นจะหมายถึงกลองใดๆ ก็ตาม แต่ในระดับสากลมักจะหมายถึงกลองญี่ปุ่นต่างๆ ที่รู้จักในชื่อ วะไดโกะ (和太鼓, "กลองญี่ปุ่น") และที่เจาะจงกว่านั้นคือ รูปแบบการตีกลองทั้งชุดที่เรียกว่า คุมิ-ไดโกะ (組太鼓, "ชุดกลอง"). ฝีมือของ Taiko กลองมีความแตกต่างกันอย่างมากในหมู่ผู้ผลิต โดยการเตรียมทั้งตัวกลองและหัวกลองอาจใช้เวลานานหลายปี ขึ้นอยู่กับเทคนิคเฉพาะที่ใช้
Taikoมีต้นกำเนิดปกคลุมอยู่ในเทพนิยายของญี่ปุ่น แต่หลักฐานทางประวัติศาสตร์ชี้ให้เห็นถึงการแนะนำประเทศญี่ปุ่นผ่านการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมเกาหลีและจีนในช่วงต้นศตวรรษที่ 6 ส.ศ. สิ่งที่น่าสนใจคือ Taiko บางส่วนมีความคล้ายคลึงกับตราสารที่มีต้นกำเนิดในอินเดีย การค้นพบทางโบราณคดีจากยุคโคฟุนของญี่ปุ่น (ศตวรรษที่ 6) ยืนยันการมีอยู่ของ Taiko ในยุคนี้เพิ่มเติมอีก ตลอดประวัติศาสตร์ Taiko ได้ทำหน้าที่ต่างๆ มากมาย รวมถึงการสื่อสาร การส่งสัญญาณทางทหาร การแสดงละคร พิธีกรรมทางศาสนา เทศกาล และคอนเสิร์ตอย่างเป็นทางการ ในสังคมร่วมสมัย Taiko ยังมีบทบาทสำคัญในการเคลื่อนไหวทางสังคมสำหรับชนกลุ่มน้อยทั้งในและนอกประเทศญี่ปุ่น
รูปแบบการแสดงคุมิไดโกะที่โดดเด่นด้วยวงดนตรีที่เล่นกลองหลากหลายชนิด เกิดขึ้นในปี 1951 ด้วยผลงานบุกเบิกของไดฮาจิ โอกุจิ และยังคงเติบโตอย่างต่อเนื่องร่วมกับกลุ่มเช่นโคโดะ รูปแบบอื่นๆ เช่น ฮาจิโจ-ไดโกะ ก็ได้พัฒนาขึ้นภายในชุมชนชาวญี่ปุ่นโดยเฉพาะ กลุ่ม Kumi-daiko มีการดำเนินงานทั่วโลก โดยแสดงในญี่ปุ่น สหรัฐอเมริกา ออสเตรเลีย แคนาดา ยุโรป ไต้หวัน และบราซิล การแสดง Taiko ประกอบด้วยองค์ประกอบมากมาย ซึ่งรวมถึงความซับซ้อนของจังหวะ โครงสร้างที่เป็นทางการ เทคนิคการเล่น การแต่งกาย และเครื่องดนตรีเฉพาะที่ใช้ การแสดงมักประกอบด้วยนางาโด-ไดโกะที่มีรูปทรงถังต่างๆ ควบคู่ไปกับชิเมะ-ไดโกะที่มีขนาดเล็กกว่า วงดนตรีหลายวงผสมผสานเสียงร้อง เครื่องสาย และเครื่องเป่าลมไม้ควบคู่ไปกับกลอง
