In de boeiende wereld van *getijden van vernietiging *beginnen spelers aan een epische reis geïnspireerd door de tijdloze legendes van de ridders van de ronde tafel. Je stapt in de schoenen van Gwendolyn, een dappere jonge vrouw die vastbesloten is om naast spectrale ridders te vechten om haar familie te redden en een gebroken wereld te herstellen. De game ontvouwt zich in een angstaanjagend mooie, maar toch verwoeste het hedendaagse Londen, dat is bezweken aan een mysterieuze buitenaardse invasie. De straten wemelen aan hordes tegenstanders die Gwendolyn en haar spookachtige bondgenoten frontaal moeten confronteren.
De primaire vijanden in * getijden van vernietiging * zijn de ontzagwekkende kolossale ridders die door het verwoeste stadsbeeld van Londen zwerven. Om deze reuzen te overwinnen, moeten spelers aan boord klimmen en hartverscheurende gevechten aangaan, met de innovatieve gevechtsmechanica van de game.
Visueel is * getijden van vernietiging * niets minder dan adembenemend, met zijn gedetailleerde omgevingen en opvallende karakterontwerpen. Er is echter één element dat het tegenhoudt om een opvallende titel te zijn. In het rijk van zielenachtige games is er een trend naar voren gekomen waar klassieke verhalen op nieuwe en onverwachte manieren opnieuw worden bedacht. De aanpassing van "Journey to the West" bracht bijvoorbeeld een nieuwe ervaring op voor het westerse publiek, terwijl * leugens van P * een donkere en intrigerende wending bood aan het verhaal van Pinocchio. Toch is het verhaal van koning Arthur, waaraan * getijden van vernietiging * zijn gebaseerd, vele keren eerder onderzocht. Ondanks zijn visuele pracht, mist het spel helaas de unieke haak die hem in een drukke markt zou kunnen onderscheiden.